A VISITA

Foto PSV 2018

De repente, ele bateu à porta para mais uma visita. Bateu e foi entrando, como de costume. Não pede licença, inconveniente. Sabe que não posso barrá-lo. Diria: insidioso, dissimulado, traiçoeiro.

Ele vem, vasculha a sala de visitas, a cozinha, o  quarto de dormir, o banheiro, sempre com um triste riso irônico. Quando sai, despede-se mordaz, deixando marcas de sapato no tapete:

-      - Se cuide, amanhã eu volto. Veja se aprende...

Visita tão antipática quão frequente. Como eu queria que nunca mais voltasse! Como eu gostaria de lhe bater a porta na cara!

Não posso. Eu preciso dele, até dependo dele. Com seu olhar impiedoso, ele me torna, a cada dia, mais inteiro.

Forçoso é reconhecer que, sendo o mais desagradável dos amigos, é dentre eles o mais sincero. O mais verdadeiro. O mais útil.

Seu nome: Erro.

Amanhã ele volta...

LA VIZITO

Subite, li frapis la pordon por unu plia vizito. Li frapis kaj tuj envenis, kiel kutime. Li ne petas permeson, ĝena. Li scias, ke mi ne povas bari lin. Mi dirus: insida, trompema, perfida.

Li venas, trarigardas la vizitĉambron, la kuirejon, la dormoĉambron, la banejon, ĉiam kun malĝoja, ironia rideto. Kiam li foriras, li sarkasme adiaŭas, lasante ŝuospurojn sur la tapiŝo:

-       - Zorgu, morgaŭ mi revenos. Klopodu lerni...

Vizito tiel antipatia kiel ofta. Kiel mi volus, ke li ne plu revenu!...

Kiel mi ŝatus batfermi la pordon antaŭ lia vizaĝo!

Mi ne povas. Mi bezonas lin, mi eĉ dependas de li. Kun sia senkompata rigardo, li faras min, ĉiutage, pli kompleta.

Mi devas rekoni, ke li estas la plej malagrabla el la amikoj, sed ankaŭ la plej sincera. La plej verema. La plej utila.

Lia nomo: Eraro.

Morgaŭ li revenos...