ESPERANTO NA FUNDAÇÃO JOSÉ SARAMAGO

Fotos PSV - 2018

A Casa dos Bicos, na Rua dos Bacalhoeiros, em Lisboa, foi construída no início do século 16. Abriga hoje uma exposição de arqueologia e a Fundação José Saramago. Ali se documenta a obra do grande escritor, único representante da língua portuguesa entre os ganhadores do Prêmio Nobel. Visita obrigatória para quem chega à bela cidade.

São documentos, vídeos, fotografias e livros, muitos livros. No segundo andar, por exemplo, estão à mostra as traduções de livros do homem para enorme quantidade de idiomas. Prova indiscutível da universalidade da sua literatura, do seu humanismo.

Pois bem. Verifiquei que não havia naquela série de livros um único exemplar em Esperanto. No entanto, a editora Fonto, em Chapecó, Santa Catarina, Brasil, publicou O Conto da Ilha Desconhecida, traduzido para o Esperanto, em 2006. Faltava doar à fundação o devido exemplar.

Não falta mais. Três dias depois de encerrado o 103º Congresso Universal de Esperanto, realizado em Lisboa, de 28 de julho a 4 de agosto de 2018, compareci à Casa dos Bicos e passei às mãos da simpaticíssima D. Ana os referidos exemplares. Ela, um tanto surpresa, me pôs ao telefone para falar com Pilar Del Rio, viúva de Saramago. Agradecemos muito, mutuamente.

Agora, a nossa Língua Internacional tem assento naquela nobre instituição.

Confesso que fiquei comovido.

ESPERANTO EN LA FONDAĵO JOSÉ SARAMAGO

“Casa dos Bicos” (Domo de Pintoj), ĉe Strato Bacalhoeiros (Moruo-Vendistoj), en Lisbono, estis konstruita en la komenco de la 16-a jarcento. Nuntempe ĝi enhavas ekspozicion pri arkeologio kaj la Fondaĵon José Saramago. Tie troviĝas dokumentoj pri la verkaro de tiu granda aŭtoro, sola reprezentanto de la portugala lingvo inter la gajnintoj de la Nobel-Premio. Jen nepra vizito por ĉiu  alveninto en la bela urbo.

Tie sidas dokumentoj, filmoj, fotoj kaj libroj, multaj libroj. En la dua etaĝo, ekzemple, montriĝas tradukoj de libroj de la verkisto al grandega kvanto da lingvoj. Kio estas pruvo pri la universaleco de lia literaturo, de lia humanismo. 

Nu, mi konstatis, ke ne troviĝas en tiu serio da libroj eĉ unu sola ekzemplero en Esperanto. Tamen, eldonejo Fonto, en Chapecó, ŝtato Santa Catarina, Brazilo, publikigis la Rakonton pri Nekonata Insulo, en Esperanta traduko, en la jaro 2006. Mankis transdoni al la fondaĵo la koncernan ekzempleron.

Tio jam ne mankas, nun. Tri tagojn post la fino de la 103-a Universala Kongreso de Esperanto, okazinta en Lisbono, inter la 28-a de julio kaj la 4-a de aŭgusto 2018, mi vizitis la Domon de Pintoj kaj transdonis al la tre simpatia S-ino Ana la menciitajn ekzemplerojn. Iom surprizita, ŝi vokis Pilar Del Rio, vidvinon de Saramago, kaj ni telefone interparolis.

Ni reciproke multe dankis.

Nun, nia Internacia Lingvo digne sidas en tiu nobla institucio.

Mi konfesas, ke mi emociiĝis.