PSV - 08/2018
Mi estas la suno,
la suno sub la masko,
la ruĝa suno,
kiu glutos la ombrojn.
Estas mi,
kiu ŝvitigos vin
en paraliza timo
kontraŭ io,
kion vi ne konas.
Estas mi,
kiu fuĝigos vin
sub la teron,
sub la maron,
en la vana espero,
ke vi eskapos la brulon.
Sed vi ne eskapos,
ĉar mi loĝas en viaj vejnoj,
mistera, terura, minaca.
La ruĝa suno,
kiu glutos la ombrojn.
Baldur Ragnarsson,
(El “Ŝtupoj sen nomo”)
Eu sou o sol,
o sol sob a máscara,
o rubro sol
que há de engolir as sombras.
Sou eu
que te farei suar
de pavor
diante de algo
que não conheces.
Sou eu
que o farei fugir
para debaixo da terra,
para debaixo do mar,
na inútil esperança
de escapar do incêndio.
Mas tu não escaparás,
pois habito tuas veias,
misterioso, terrível, ameaçador.
O rubro sol
que há de engolir as sombras.
Baldur
Ragnarsson
(Do
livro “Ŝtupoj
sen nomo”,
original em Esperanto)
La bonvena arto rekrei portugale poemojn tiajn!😘
ResponderExcluirGostei muito da ilustração!
ResponderExcluirKiam la Poetoj Baldur Ragnarsson kaj Paulo Sergio Viana kuniĝas, Poezio mirinde multiĝas.
ResponderExcluirGratulon por la bela traduko kaj la majesta bildo!
le Soleil, petit étoile sur le espace presque infini dénonce, sans effort, notre infériorité.
ResponderExcluirJ'ajoute que ton dessin est aussi très joli
ResponderExcluir