PSV - Fev. 2019
eis a casa que te não
pertence
deixa as suas paredes
caiadas de branco
os velhos móveis
os livros
a cadeira que se
molda a teu corpo
a amendoeira na
calçada
deixa-a toda antes
que se desfaça
há uma outra casa a
esperar que a habites
sem luz ou sombra
paredes de fumo
piso de névoa
instala-te nela
enquanto é tempo
acomoda-te ao
desconforto
de não saber o lugar
de não saber o rumo
de não saber o odor
de não saber
TRANSLOKIĜO
jen la domo kiu ne
apartenas al vi
forlasu ĝiajn blanke
farbitajn murojn
la malnovajn meblojn
la librojn
la seĝon kiu
konformiĝas al via korpo
la migdalarbon sur la
trotuaro
forlasu ĝin tutan
antaŭ ol ĝi dissolviĝos
ekzistas alia domo
atendanta vian enloĝon
sen lumo aŭ ombro
muroj el fumo
planko el nebulo
okupu ĝin dum ankoraŭ
estas tempo
alkonformiĝu al la
malkomforto
ne scii la lokon
ne scii la direkton
ne scii la odoron
ne scii
As ilustrações estão cada vez melhores! "Há uma outra casa a esperar que a habites" é um verso forte!
ResponderExcluirEste comentário foi removido pelo autor.
ResponderExcluirKia ĉarma desegnaĵo! Mi amegas tiun arkitekturan stilon!
ResponderExcluirKaj la saĝa poemo memorigas nin pri nia vera kondiĉo kiel efemeraj estuloj.
Kiom efemeraj estas ni... Jen saĝa kaj artisma voko al malligiteco al materiaj aĵoj...
ResponderExcluirUm amigo é um presente de valor inestimável, mas um amigo poeta é um privégio!
ResponderExcluirObrigada, Paulo!
Dubo staras. Ĉu iu ajna domo vere nin apartenas? Eĉ la poezia vorto domo, farita simbolo, ne plu apartenas al la Poeto. Tiun vorton li malavare donis al legantoj amkan nekonataj.
ResponderExcluir*ankaŭ
ResponderExcluir