tu não crês
nossos olhos descerram névoas
no entanto nos vemos
com a nitidez dos opostos
ofereço a ti a minha fé
de todo coração
tu me ofereces a tua descrença
com todo sentimento
tua descrença me ampara
e torna livre a minha comunhão
minha fé te acolhe
brando aroma difuso
o que nos une é o banho dos pássaros na água da fonte
a banalidade do mundo
a efemeridade dos dias
alguma música
algum verso
não nos ocupamos com certezas
basta-nos habitar o reino das palavras
komuno
mi kredas
vi ne kredas
niaj okuloj malfermas nebulojn
tamen ni vidas unu la alian
kun klareco de oponoj
mi proponas al vi mian fidon
el mia tuta koro
vi proponas al mi vian malkredon
el via tuta sentimento
via malkredo min subtenas
kaj faras libera mian komunon
mia fido akceptas vin
milda aromo disa
nin kunigas la baniĝo de birdoj en la fontana akvo
la banaleco de la mondo
la efemereco de la tagoj
iom da muziko
ia verso
ni ne okupiĝas pri certecoj
sufiĉas al ni vivi en la regno de vortoj
Kia bela komuno frata!
ResponderExcluirKia bela poemo!
Al poetoj sufiĉas vivi en la regno de vortoj, kaj silentoj...
Trazem os seus versos a delicadeza do orvalho sobre a vegetação...
ResponderExcluirParabéns!
Seus versos suscitam graves e profundas reflexões. Muito bom.
ResponderExcluirSeus versos suscitam graves e profundas reflexões. Muito bom.
ResponderExcluirPropono de opono estas renkonto alinivele. En banalaĵoj loĝas eblojn neatendatajn: baniĝantaj vortoj ekaperas silente el birdaj kantoj.
ResponderExcluirO que as pessoas não sabem é que isso tudo é verdade, não é apenas poesia! Que privilégio!
ResponderExcluirA experiência nos permite ver para além do habitual. Nela encontramos sagrados vasos que nos preenchem de sentido, apesar dos desalentos ou para além deles.
ResponderExcluirParabéns, Paulo Viana.
Tre bela; mi ŝatas la birdon sub la fontaneto, mi ŝatas la reciprokan respekton al tiuj kiuj pensas alimeniere. Feliĉon, kara amiko
ResponderExcluirUma homenagem a paz mundial, duas idéias podem conviver sem conflitos. excelente poesia.
ResponderExcluir