sábado, 7 de abril de 2018

ESMO

Foto PSV 04/2018


Vago por trilhas de uma floresta úmida
a pisar folhas secas
gravetos que estalam sob os pés
e se fragmentam
Vago pelo verde de pensamentos inapreensíveis
gotas de orvalho oscilam sobre teias frágeis
capturam insetos sentimentos reminiscências
pequenas e grandes acusações
ásperos arrependimentos
dúvidas numerosas como as raízes desse frondoso eucalipto
Vago pelo silêncio
translúcido amigo
companheiro de paragens
véu
consolo
vinho
afago
Vago por onde houver ainda acaso vazio
Vago equívoco


VAGE

Mi vagas laŭ padoj en malseka arbaro
tretante sekajn foliojn
branĉojn kiuj krakas sub la piedoj
kaj fragmentiĝas
Mi vagas laŭ la verdo de nekapteblaj pensoj
rosgutoj pendas sur malfortikaj retoj
kaptas insektojn sentojn rememorojn
grandajn kaj malgrandajn akuzojn
krudajn pentojn
dubojn multenombrajn kiel la branĉoj de tiu foliriĉa eŭkalipto
Mi vagas laŭ la silento
travidebla amiko
kunulo dum haltoj
vualo
konsolo
vino
kareso
Mi vagas tie kie ankoraŭ eventuale troviĝas malpleno
Mi vagas erare

2 comentários:

  1. Via belega poemo rekte parolas al mia filozofia koro! Gratulon!

    ResponderExcluir
  2. Maravilhoso poema, desde o título. "Vago pelo verde de pensamentos inapreensíveis" é fantástico verso. Poema moderno, forma moderna. Perfeita poesia.

    ResponderExcluir