EM CIMA DO MURO?

Foto PSV, 2017

Publiquei em http://esperantaretradio.blogspot.com/2019/06/brazila-fizikisto-inter-scienco-kaj.html 

um pequeno texto sobre o professor Marcelo Gleiser, que vem de receber o Premio Templeton, considerado o Nobel da Espiritualidade. O físico e astrônomo, professor numa universidade americana, é o primeiro sul-americano a alcançar a honraria, que o coloca ao lado de Madre Teresa de Calcutá e do Dalai Lama. Passou a vida a popularizar ciência em linguagem acessível e a mediar o diálogo entre ciência e religião. Luta por uma religiosidade moderna e arejada e por uma ciência que admita a espiritualidade como outro modo válido de ver o mundo. Ele mesmo não é formalmente religioso, acredita na possibilidade de convivência entre esses dois canais de entendimento. 

Comentei o assunto com dois amigos que prezo e respeito, e fiquei surpreso com as respectivas reações, que aqui resumo:

1.Esse homem está “em cima do muro”. Nunca explica essa chamada espiritualidade. Quer ficar bem com todo mundo. Tem cheiro de demagogia. 

2.Não gosto do jeito dele. É mais um  político que não define bem os termos. Fica só na diplomacia. 

Não prolonguei a questão, por não vislumbrar saída. Só comigo, ainda penso que o exercício da composição, da tolerância, da busca do entendimento e dos pontos em comum entre visões diferentes , andam mesmo em baixa. Intermediação e diplomacia passam a significar engodo. 

Sinto falta de mais pessoas no mesmo caminho do professor Marcelo Gleiser.

SUR LA MURO?

Mi publikigis en  http://esperantaretradio.blogspot.com/2019/06/brazila-fizikisto-inter-scienco-kaj.html

etan tekston pri profesoro Marcelo Gleiser, kiu ĵus ricevis la Premion Templeton, konsideratan la Nobel-premio de Spiriteco. La fizikisto kaj astronomo, profesoro en usona universitato, estas la unua sudamerikano, kiu atingis tiun honoron, kaj nun staras apud Monaĥino Teresa el Kalkuto kaj Dalai-Lamao. Li pasigis la vivon popularigante sciencon per facile komprenebla lingvaĵo, kaj perante dialogon inter scienco kaj  religio. Li batalas por ia religio moderna kaj aerumita, kaj por ia scienco, kiu akceptas spiritecon kiel alian validan manieron vidi la mondon. Li mem ne estas formale religiema, li kredas pri la ebleco de kunvivado inter tiuj du komprenkanaloj.

Mi parolis pri tiu temo kun du amikoj, kiujn mi estimas kaj respektas, kaj mi surpriziĝis pro la koncernaj reagoj, kiujn mi ĉi tie resumas:

1.Tiu homo “sidas sur muro“. Li neniam klarigas la tiel nomatan spiritecon. Li deziras la simpation de la tuta mondo. Tio odoras je demagogio.

2.Al mi ne plaĉas lia sinteno. Li estas prefere ia politikisto, kiu ne bone difinas la terminojn. Li restas en diplomatio. 

Mi ne plilongigis la aferon, ĉar mi ne vidis solvon. Nur kun mi mem, mi ankoraŭ pensas, ke la praktikado de interkonsento, de toleremo, de serĉado pri interkompreno kaj pri komunaj punktoj inter malsmaj vidpunktoj, ja estas senprestiĝa, nuntempe. Pens-perado  kaj diplomatio nun signifas trompon. 

Mi sentas bezonon de pli da homoj sur la sama vojo de profesoro Marcelo Gleiser.