Tu queres,
e o teu querer te fatia
com a lâmina de gume inextinguível.
Queres todo o tempo,
como um ogro faminto,
como um recém nascido,
como o chão seco quer chuva.
Se não podes viver sem desejo,
serve-te dele
com a moderação mesma
com que sorves a taça de vinho,
com o cuidado leve do artesão
que molda o pote de argila.
Se não podes viver sem querer,
apazigua-te com ele
e chama-o para junto de ti,
enquanto estás a caminho.
VOLO
Vi volas,
kaj via volo vin tranĉas
per klingo eterne akra.
Vi volas,
konstante,
kiel malsata
ogro,
kiel ĵusnaskito,
kiel seka grundo
volas akvon.
Se vi ne povas
vivi sen deziro,
tiam servu vin
kun la sama
modereco
kun kiu vi
ensorbas pokalon da vino,
kun la sama
zorgo malpeza de metiisto,
kiu modlas poton
per argilo.
Se vi ne povas
vivi sen volo,
tiam interpaciĝu kun ĝi,
kaj voku ĝin al vi,
dum vi estas
survoje.
Belíssimas reflexões, em forma de poesia, sobre o inevitável desejar humano. "Se não podes viver sem querer, apazigua=te com ele...": belo conselho, belos versos! Paulo, grande poeta!
ResponderExcluirPortugale, la fonemika tavolo serve al precizo versa; esperante, instiga koncizo de versa precizo.
ResponderExcluirPensiga poemo! Nur forta volo sukcesas moderigi ribelemajn dezirojn.
ResponderExcluir[Komento al via komento]
ExcluirDenove, Nazaré:
Ĉio, kion vi diras, fariĝas poezio!...
Dum mi legis vian poemon mi memoris pri alia granda verkisto: Ŝekspiro. La diferenco temis pri la elekto de la verbo. Li uzis esti kaj vi, voli.
ResponderExcluirGratulon, kara!
Com a licença do poeta, foi para o Louco! Poema espetacular! Inspiradíssimo!
ResponderExcluirKion mi povas diri post tiuj laŭdoj? - Mian opinion.
ResponderExcluirĜi estas: Belega poemo !!!
Bonvolu akcepti la miron kaj admiron de tiu ĉi modesta via poezilernanto kaj “eterna komencanto“ en la arto poeziumadi...
ResponderExcluir