Foto PSV - 10/2018
há
árvores que douram antes de morrer
caem
as folhas num último lampejo
secam
os galhos exangues a espetar o céu
voeja
rápido um pássaro
sopra arisca
uma brisa
tomba
lusco o crepúsculo
arfa
a árvore
em
lenta agonia
o
mais belo caminho do fim é a via do silêncio
BLINDO
ekzistas arboj kiuj oriĝas antaŭ
ol morti
falas folioj je lasta ekbrilo
sekiĝas branĉoj sensuke pikantaj la
ĉielon
traflugas birdo subite
blovas brizo disa
falas bruske krespusko
la arbo mise spiras
en malrapida agonio
plej bela vojo en la fino estas silenta
pado
Lindo poema! Lindo desenho, agora colorido! Se está viva, a árvore também doura e perde as folhas no outono. Mas renasce.
ResponderExcluirKia perfekta poemo! Gratulon, Poeto!
ResponderExcluirĜi silente lulas nian animon, kaj ni estas feliĉa almenaŭ dum tiu magia momento!
La morto estas trista poemo...
ResponderExcluirKortusxa poemo!
ResponderExcluir