PSV - DEZ. 2018
DESPEDIDA 1
Sonhei. E o sonho meu
à noite encheu de espanto o
grande breu.
Eu vi. E o olhar sério
deixou-me em companhia do
mistério.
Perdi. E nunca mais
há de nascer um dia como os tais.
Tão pouco. A vida, escassa,
mal deixa ver a sombra que
perpassa.
Adeus. Tudo se finda.
Num canto da memória o aroma,
ainda.
ADIAŬO 1
Mi sonĝis.
Palpebrumo.
Pleniĝis per mirego
la mallumo.
Mi vidis. Kaj
mistero
nur restis ĉirkaŭ
mi post la apero.
Mi perdis. Kaj ne
plu
Bluiĝos la ĉiel’
per sama blu’ .
Malmulte. Vivo eta,
tra kiu pasas ombro fuĝopreta.
Domaĝe. Venis fino.
Malmulte. Vivo eta,
tra kiu pasas ombro fuĝopreta.
Domaĝe. Venis fino.
Aromo nur en la
memorosino.
DESPEDIDA 2
despeço-me
das chuvas torrenciais de janeiro
das manhãs de abril
das noites de junho
despeço-me
das histórias do mundo
das páginas dos livros
das sonatas para piano
despeço-me
do beijo leve
do rosto macio da pessoa amada
da voz de uma certa criança
despeço-me
da melancolia antiga
do entusiasmo ocasional
dos movimentos do corpo
despeço-me
das recordações
das expectativas
da fome e da sede
despeço-me
do erro
do acerto
das medidas
despeço-me de mim
ADIAŬO 2
mi adiŭas
la torentajn januarajn pluvojn
la aprilajn matenojn
la juniajn noktojn
mi adiaŭas
la historiojn en la mondo
la paĝojn de libroj
la sonatojn por piano
mi adiaŭas
la mildan kison
la molan vizaĝon de amata homo
la voĉon de certa infano
mi adiaŭas
la antikvan melankolion
la okazan entuziasmon
la movojn de la korpo
mi adiaŭas
la rememorojn
la esperojn
la malsaton kaj la soifon
mi adiaŭas
la eraron
la ĝuston
la mezurojn
mi adiaŭas min
Kortuŝaj poemoj.
ResponderExcluirApogite!
ExcluirAinda bem que o poeta não se despede de nós, seus leitores e admiradores! Dois lindos poemas!
ResponderExcluirApogite!
ExcluirViaj du poemoj rememoris al mi, belegan valson, Tristesse, ekzekutita de Dillermando Reis...
ResponderExcluirBela kaj emocia poemo!
ResponderExcluirMi espoeras, ke tiu melankolio estos nur poezia...
Apogite!
ExcluirMi esperas, ke tiu melankolio estas nur poezia...
tre bela
ResponderExcluirBrave! PSV Brave!
ResponderExcluirFoi quando senti
ResponderExcluiras cores as coisas
tudo em si em ti
amor
dai então nunca
nunca mais
me perdi
foi mesmo quando senti
que tudo sempre
seremos nós
- cvsmailart
Kia tristeco, kia senrevo, poezie kaj saŭdade esprimitaj. La versoj pensigas pri tiuj de Fernando Pessoa: (elmemore citataj) O poeta é um fingidor, que finge tão completamente, que finge até que é dor a dor que deveras sente.
ResponderExcluir